Mga Detalye
Nilikha: 01 Oktubre 2002
Sinipi ng sumusunod na artikulo si William Penn, isang sinaunang Quaker, alang-alang sa pag-uusig. Ang mga kasalukuyang Quaker ay lubos na iginagalang sa buong mundo; ngunit may panahon na sila, tulad ng mga Hesukristiyano, ay labis na pinag-usig dahil sa kanilang pananampalataya.
Noong minsan tinanong kami ng isang babae kung bakit inisip naming mga Hesukristiyano na kami ay nakakaranas ng labis na pag-uusig. Ipinagtapat ko sa kanya na sa tingin ko ay may kinalaman ito sa aming pagiging Kristiyano. Ang kanyang ekspresyon ay nagpakita na siya ay personal na na-offend sa gayong pag-aangkin. Kung tutuusin, siya rin ay isang nag-aangking Kristiyano, at hindi siya inuusig.
Sa kanyang pagtatanggol, may isa pang kaibigan na nagsagawa ng parehong pagpigil. Tinukoy niya ang isa pang nag-aangking Kristiyano, at sinabing, "Maaari mo bang pag-isipin na ang iba ay nagagalit sa kanya sa kung paano ang mga tao ay nagagalit sa iyo?" Well, hindi, hindi maaari, sabi ko, ngunit nangangahulugan ba iyon na ang kasikatan ay dapat na maging sandigan ng katuwiran?
Si William Penn, sa kanyang sanaysay na "No Cross, No Crown", ay nagsusulat tungkol sa mga naunang gawi ng mga Quaker, tulad ng pagtanggi na tanggalin ang sumbrero ng isa sa presensya ng isang taong itinuring na mas mataas sa lipunan. Sinabi niya na ang mga bagay na ito ay hindi mga bagay na kinakailangang gawin ng mga Quaker, ngunit na tila angkop ito kung tratuhin nila ang lahat nang pantay-pantay. ("Natatakot kaming gumamit ng mga bagay na naaayon sa batas, baka gamitin namin ang mga ito nang labag sa batas.") Ang hiyaw na idinulot nito mula sa diumano'y mga nakatataas sa lipunan, kasama na ang daan-daang pag-aresto at maraming taon ng pagkakulong, ay ang bagay na nagpakumbinsi sa kanila nang higit pa sa anuman na ang ginawa nila ay tama.
Para sa mga naunang Quaker na ito, ang pag-uusig na tila wala sa proporsiyon sa kilos na nagdulot dito, ay malinaw na katibayan ng katuwiran ng kilos. ("Kung gusto sana natin ng patunay ng katotohanan ng aming panloob na paniniwala at paghatol, ang mismong gawain ng mga sumasalungat dito ay saganang magpapatunay sa amin.")
Nagbabala ang Bibliya laban sa inuusig sa paggawa ng masama, ngunit hinihimok tayo nitong magsaya kapag inuusig dahil sa paggawa ng mabuti. (1 Peter 4:15-16) Pinag-uusapan natin ang tungkol kay Jesus na naglalakad saanman na gumagawa ng mabuti, at pagkatapos ay kinapopootan at inuusig siya dahil dito. Pero bakit ganito ang tugon ng mga tao?
Nagpatuloy si Penn sa parehong sanaysay na iyon, upang sabihin na mayroong awtoridad na kasama ng paggawa ng mabuti. Ang kapalaluan sa bahagi ng iba ay nagiging dahilan upang sila ay mainggit sa espirituwal na awtoridad na ito. At dahil sa kanilang pagnanasa sa gayong kapangyarihan ang nagpapaggawa sa kanila na maging mapoot sa atin at gustuhing makita na kami ay mawasak. ("Gaano kalaki ang mga pagkukunwari nina Korah, Datan, at Abiram laban kay Moises, ang pagnanais nila na maging kapantay o humigit sa kanyang makapangyarihang kapangyarihan sa kampo ng Israel, ang naglagay sa kanila sa mga sabwatan at mga paghihimagsik. Nanabik sila sa kanyang awtoridad, at ang kakulangan nila ng ito ay kanyang krimen.")
Ang kampanya ni Absalom para sa mga karapatan ng mga tao laban sa mga paniniil ng kanyang ama, si Haring David ay binanggit nang bahagya ni Penn. Sinabi niya na ito ay isang pagkukunwari, na itinatago ang ambisyon ni Absalom. Yanong tipikal ng kung ano ang natagpo namin mula sa mga nagsasabing hinahangad naming kontrolin at manipulahin. Inaakusahan nila ang kanilang sarili at ang kanilang sariling mga pagnanais upang magkontrol at magmanipula.
Isinulat ni Penn ang tungkol sa kabalintunaan, na ang mga humihinto sa paghahanap ng kadakilaan ay talagang nakakamit ito, at kapag nakamit nila, ang iba ay naninibugho. Gaano kadalas tayong nadudulot sa pagsukat ng ating kadakilaan sa pamamagitan ng kung gaano karaming mga miyembro mayroon natin, o kung gaano karaming mga libro ang ipinamahagi natin? Ngunit, sa katunayan, ang ating kadakilaan ay talagang nakasalalay sa simpleng katotohanan ng mensahe na aming ipinahayag.Kamakailan, ang ilang nakakakilala sa amin nang halos eksklusibo sa pamamagitan ng aming pampulitikang aktibismo ay bumaling sa amin nang malaman nila ang aming pananampalatayang Kristiyano. (Kung wala silang mahanap na mas mahusay upang atakihin kami, kami ay inaatake dahil sa “paglilihim” sa aming pananampalatayang Kristiyano, at sa gayo'y nililinlang sila na makipagtulungan sa amin!)
Sa katunayan, nakamit namin ang isang kadakilaan (o awtoridad) na hindi katimbang sa aming sukat. Ang aming awtoridad ay kay Jesus mismo, na nagsabi, "Siya ay nagsalita bilang isang may awtoridad, at hindi bilang isa sa mga eskriba o mga Pariseo."
Kapag kumilos tayo sa ngalan ni Jesus (iyon ay sinuportahan ng kanyang sinabi, at hindi lamang sa pagsasabi ng "Panginoon, Panginoon"), mayroon tayong parehong awtoridad, gaya ng ipinangako niya na kakaroonin natun. Ang mga hari at hukbo ay napipilitang tumago
mula sa nakasisilaw na kapangyarihan ng Liwanag na iyon na ating inihahayag.
(Tingnan din Peace that Disturbs, Divine Authority, and Solid as a Rock.)
